تکنیک های اتصال مکانیکی
با توجه به تعریف اتصال مکانیکی و بیان فواید و معایب آن در مقاله قبلی در اینجا به تشریح مکانیزم و تکنیک های اتصال مکانیکی خواهیم پرداخت.
مکانیزم هم ترازی
بزرگترین تفاوت در اتصالات مکانیکی روش تراز کردن فیبر ها می باشد. در اینجا چند روش معمول را توضیح می دهیم.
ساده ترین روش برای ایجاد اتصال مکانیکی، تراز کردن دو فیبر در یک لوله شیشه ای کوچک با یک سوراخ کمی بزرگتر از قطر بیرونی فیبر ها می باشد.این نوع از اتصال به خوبی با چسب های UV و همچنین ژل بین فیبرها کار می کند.
اتصالات V-Groove بسیار ساده هستند و به خوبی کار می کنند. آنها برای فیبر های تکی یا حتی برای نوار های فیبر که در اینجا نمایش داده شده است موثرند.
صفحات تراز شیاردار می توانند از خیلی از مواد ساخته شوند و کاملا ارزان هستند.
3M Fiberlok نوعی از اتصال V-Groove می باشد که از یک پرس فلزی در یک محفظه پلاستیکی برای تراز فیبر ها و خمش آنها استفاده می کند. طراحی زیبا و عملکرد خوب آن موجب شده تا این روش تبدیل به یکی از محبوب ترین روش های اتصال مکانیکی شود.
این روش دارای یک مکانیسم هم ترازی پیچیده می باشد و از 4 میله شیشه ای کوچک ترکیب شده با هم با یک خمش در مرکز آن ساخته شده است. فیبر ها شیار های ساخته شده توسط اتصال دو میله را دنبال می کنند. پیچیدگی و هزینه این روش خصوصا در مقایسه با روش ساده V-Groove، استفاده از آن را محدود کرده است.
اتصال GTE Elastomeric از الاستومر های نرم برای نگهداشتن فیبر ها در محل خود استفاده می کند. این روش شبیه V-Groove است، اما شیارها ملایم و نازک هستند بنابراین آنها تغییرات اندکی در قطر فیبر ایجاد می کنند.
AT&T Rotary splice خیلی شبیه به کانکتور است. رشته ها داخل حلقه های شیشه ای چسبانده و صیقل داده شده اند. سپس آنها وارد وصله هایی جهت تراز شدن می شوند و در آخر تا زمانی که اتلاف به حداقل برسد چرخانده می شوند. در این روش هم، پیچیدگی و هزینه، به علاوه نیروی کار مورد نیاز محبوبیت آن را محدود می کند.