میکرو کابل فیبر نوری ، یکی از انواع کابلهای استفاده شده در شبکهها برای انتقال داده و اطلاعات است. یکی از ویژگیهای مهم آن، ضخامت کم آن است. ساختار میکرو کابل فیبر نوری شبیه به کابلهای فیبر نوری معمولی است و از دو قسمت هسته و کلاف تشکیل شده است. این کابل با نامهای "ایر بلون"، "کابل فیبر میکرو"، "کابل فیبر "FTTH و "کابل فیبر میکرو داکت" نیز شناخته میشود.
شوتینگ فیبر نوری Air Blown Fiber
فرآیند شوتینگ فیبر نوری به عنوان یک عملیات بسیار دقیق و تخصصی در نظر گرفته میشود. در این فرآیند، با استفاده از کمپرسورهای قدرتمند و دستگاه Micro Fiber Blower، با ایجاد فشار هوا، فیبر را به داخل میکروداکت برای مسافتهای بیش از ۱ کیلومتر شوت میکنند.
بسیار مهم است که تجهیزات استفاده شده در دستگاه شوتینگ فیبر نوری، سایز کابل فیبر نوری را پشتیبانی کنند؛ در غیر اینصورت، کابل در دستگاه شوتینگ به اصطلاح بکس و باد میخورد و باعث کاهش کارآیی شوتینگ فیبر میکرو میشود. همچنین، کیفیت میکرو داکتهای استفاده شده در عملکرد شوتینگ فیبر نوری نقش موثری دارند.
فرآیند شوتینگ فیبر نوری ممکن است به نظر ساده برسد، اما در عمل، جزئیات و ابهامات بسیار زیاد و حساسی وجود دارد که افراد غیر متخصص قادر به مدیریت آن نیستند.
در این تکنولوژی، هوا به عنوان ابزاری برای کاهش اصطکاک بین بدنه کابل میکرو فیبر و دیواره داخلی میکرو داکت استفاده میشود. همانطور که یک مهره روی میز هاکی هوایی قرار میگیرد، هنگامی که هوا خاموش است، نمیتوان به راحتی بر اصطکاک بین سطح مهره و سطح میز هاکی غلبه کرد. به همین ترتیب، در این تکنولوژی نیز با استفاده از هوا، اصطکاک بین میکرو کابل فیبر نوری و دیواره داخلی میکرو داکت به حداقل رسانده میشود.
دو نوع اصطکاک به نامهای اصطکاک استاتیک و اصطکاک پویا در فرآیند شوت کردن فیبر نوری در داکتها وجود دارد که باید بر آنها غلبه کنیم. اصطکاک استاتیکی نیرویی است که در هنگام حرکت یک جسم بین سطوح تماس وجود ندارد. این نوع اصطکاک به ما میگوید که چه مقدار نیرو لازم است تا بتوانیم آن جسم را به جلو حرکت دهیم و از تماس آن با سطح جلوگیری کنیم.
اصطکاک پویا نیرویی است که هنگام حرکت یک جسم بین سطوح تماس وجود دارد. با محاسبه این نوع اصطکاک میتوانیم متوجه شویم که چه مقدار نیرو برای نگه داشتن فیبر و جلوگیری از تماس آن با بدنه میکروداکت لازم است. هرچه وزن جسم بیشتر باشد، اصطکاک نیز بیشتر خواهد بود. بنابراین، هرچه کابل میکرو فیبر دارای تعداد بیشتری از کورها باشد، برای غلبه بر اصطکاک، نیرو و هوای بیشتری لازم خواهد بود.
روانکنندهها مانند هوا میتوانند برای کاهش اصطکاک بین دو سطح استفاده شوند. با استفاده از روانکننده، مقاومت در برابر اصطکاک تقریباً مستقل از نیروی بین دو سطح است و به مواد سطوح وابسته نیست.
محاسبه فشار هوا نسبت به حجم هوا بسیار اهمیت دارد و معمولاً به عنوان پوند مکعب در دقیقه (CFM) اندازهگیری میشود. در عملیات شوتینگ فیبر نوری، انتخاب مناسب میکروداکت، کابلهای میکروفیبر نوری و تجهیزات مناسب برای عبور فیبر با استفاده از فشار هوا بسیار حائز اهمیت است و همه اینها باید با توجه به ساختار پروژه بهکار گرفته شوند.
تفاوت کابل میکرو با کابل فیبر نوری
تفاوت بین کابل میکرو و کابل فیبر نوری در ویژگیها و کاربردهای آنها است. در ادامه برخی از تفاوت های میکرو کابل و کابل فیبرنوری را برمیشماریم.
1. اندازه و قطر: کابل میکرو به دلیل کاربردهایی که نیاز به فضای کوچک و باریک دارند، از قطر بسیار کمتری نسبت به کابل فیبر نوری برخوردار است. این کابلها برای استفاده در فضاهای محدود و کاربردهایی که نیاز به فشردهسازی دارند، طراحی شدهاند.
2. ظرفیت انتقال داده: هر دو نوع کابل قابلیت انتقال دادهها را با استفاده از نور فیبر نوری دارند. با این حال، کابل فیبر نوری به دلیل قطر بزرگتر و بیشترین تعداد الیاف نوری که در آن قرار داده میشوند، ظرفیت انتقال داده بیشتری نسبت به کابل میکرو دارد.
3. محدوده استفاده: کابل فیبر نوری معمولاً برای اتصالات در فواصل بلند و انتقال اطلاعات بین شبکهها و نقاط دور از هم استفاده میشود. از طرفی، کابل میکرو به عنوان یک راه حل مناسب برای ارتباطات نوری در فضاهای محدود و کاربردهایی که نیاز به فشردهسازی دارند، استفاده میشود.
4. انعطافپذیری: کابل میکرو به دلیل قطر کمتر و ساختار انعطافپذیر، از انعطاف بیشتری نسبت به کابل فیبر نوری برخوردار است. این ویژگی باعث میشود که کابل میکرو برای استفاده در فضاهای محدود و مناطق پیچیدهتر، مانند تجهیزات الکترونیکی کوچک، بسیار مناسب باشد.
بنابراین، تفاوت اصلی بین کابل میکرو و کابل فیبر نوری در اندازه و قطر، ظرفیت انتقال داده، محدوده استفاده و انعطافپذیری آنها است. انتخاب بین این دو بستگی به نیازها و محدودیتهای خاص هر کدام کاربرد دارد.