در هر شبکه فیبر نوری، اتصال‌های متمرکز و قابل اعتماد بسیار حیاتی هستند؛ زیرا این اتصال‌ها تأثیر بسزایی در کارایی و عملکرد کل شبکه دارند. اتصال‌هایی که تلفات نور را به حداقل می‌رسانند و از اثرات آلودگی و رطوبت بر روی کانکتورها جلوگیری کنند، به عنوان اتصالات قابل اعتماد محسوب می‌شوند.
ترمینال کردن فیبر نوری یک فرآیند پیچیده و حساس است. این فرآیند باعث می‌شود انتهای فیبر نوری آماده برای اتصال به فیبر دیگر یا کانکتور شود. در این فرآیند، نیاز به رعایت الزامات خاصی و استفاده از روش‌های مشخصی وجود دارد که به طور خلاصه به آن‌ها پرداخته می‌شود. در این مقاله به بررسی کامل روش‌های ترمینال کردن فیبر نوری و ویژگی‌های جعبه ترمینال فیبر نوری می‌پردازیم. برای آگاهی بیشتر این مقاله را از دست ندهید.
مقایسه روش های اتصال مکانیکی و فیوژن
روش های اصلی برای اتصال فیبر نوری به دو دسته روش مکانیکی و روش فیوژن تقسیم می شوند.
در روش اتصال مکانیکی، انتهای دو فیبر نوری در یک ردیف قرار می‌گیرند تا نور به‌طور مستقیم عبور کند و سپس از پوششی استفاده می‌شود تا آن‌ها را در کنار هم و به‌صورت دائمی نگه دارد. در اتصال فیوژن، از یک قوس الکتریکی برای ذوب کردن انتهای دو فیبر استفاده می‌شود و سپس آن‌ها با کمک ترمینال کردن به‌هم متصل می‌شوند. این روش مطمئن می‌سازد که اتصال دو فیبر نوری به‌صورت دائمی و پایدار باقی‌مانده و از تغییرات ناخواسته محافظت می‌شود.
اتصال مکانیکی یک روش ساده‌تر است که از روکش‌های کوچک و کم هزینه‌ای استفاده می‌کند. اما به دلیل سادگی، این نوع اتصالات دارای تلفات انتقال بیشتری هستند و ممکن است نیاز به بازیابی بیشتری داشته باشند. همچنین برای اتصال مکانیکی نیازی به دستگاه اسپانسر گران قیمت نیست، اما به دلیل ویژگی‌های ساختاری این اتصالات، نیاز به پولیش دارند تا به خوبی عمل کنند.
از نظر اطمینان، اتصال مکانیکی نیز خطری ندارد مگر اینکه فیبرهای نوری به درستی در یک راستا قرار نگیرند و شکاف هوا، آلودگی یا رطوبت بین دو فیبر ایجاد شود که ممکن است باعث از بین رفتن نور یا منعکس شدن آن شود.
در مقابل، اتصال فیوژن نیاز به دستگاه گران قیمتی دارد، اما این روش اتصال با تلفات انتقال کمتری نسبت به اتصال مکانیکی عمل می‌کند و نیاز کمتری به بازیابی دارد. از طرف دیگر، همانند اتصال مکانیکی، اگر فیبرهای نوری به درستی در یک راستا قرار نگیرند و شکاف هوا، آلودگی یا رطوبت بین دو فیبر ایجاد شود، ممکن است مشکلاتی رخ دهد.
با توجه به مزایا و معایب هر روش، انتخاب میان اتصال مکانیکی و فیوژن وابسته به نیازها و شرایط خاص هر شبکه و کاربری می‌باشد.
روش ترمینال کردن کانکتور
ترمینال کردن فیبر نوری با یک کانکتور می‌تواند با استفاده از Pigtail انجام شود. در این روش، از یک فیبر نوری کوتاه به نام پیگتیل استفاده می‌شود که فقط در یک انتهای آن یک کانکتور قبلاً نصب شده است.
به‌طور معمول، انتهای لخت فیبر را می‌توان با استفاده از اتصال فیوژن به فیبر اصلی که می‌خواهیم ترمینال کنیم، متصل کرد. اگر کابل دارای چند فیبر باشد، هر یک از فیبرها را می‌توان به یک پیگتیل جداگانه متصل کرده و از این طریق ۱۱۰۰ کانکتور جداگانه را وصل کرد. این روش به‌ویژه برای اتصال‌دهی به کانکتورهای مختلف و متنوع مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نقش کریمپ حرارتی در ترمینال کردن
کریمپ کردن Crimpingدر ترمینال کردن فیبر نوری به این شکل است که برای اتصال کانکتور به فیبر، می‌توان از چسب یا کریمپ crimp استفاده کرد. در این روش، از چسب ها برای اتصال فیبر به حلقه اتصال دهنده استفاده می‌شود و سپس انتهای فیبر جلا داده می‌شود. برای استفاده از کریمپ حرارتی، نیاز به حرارت است و این فرآیند ممکن است زمان‌بر باشد. اما با استفاده از یک کوره پخت، سرعت این فرآیند قابل افزایش است.
جعبه ترمینال فیبر نوری
جعبه OTB (Optical Termination Box)، به طور عمده برای تثبیت ترمینال کابل اپتیکال استفاده می‌شود. این جعبه فیوژن فیبر نوری کابل و فیبرهای دیگر را به هم متصل می‌کند و برای حفاظت و پناه دادن به فیبرهای باقی‌مانده نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این جعبه مهندسی، همچنین به عنوان "جعبه فیبر نوری کابل سینی" نیز یاد می‌شود و برای محافظت از همجوشی فیبر کابل و پیگ‌تیل‌ها در پایان ترمینال فیبر در طول کابل فیبر نوری استفاده می‌شود.
ویژگی های جعبه ترمینال فیبر نوری
مواد PC/ABS که در این کابینت استفاده شده، بدنه را قوی و سبک می‌کند. این جعبه همچنین دارای ویژگی‌های زیر است:
- ضد آب و ضد گرد و غبار می‌باشد که باعث مقاومت در برابر آب و هوای نامساعد و آلودگی‌های محیطی می‌شود.
- با کیت نصب، آماده نصب دیواری می‌باشد که نصب آن را بسیار آسان می‌کند.
- طراحی دو لایه‌ای این جعبه ترمینال فیبر نوری امکان نصب و نگهداری آسان‌تر را فراهم می‌کند.
