فاطر رسا نور طراح و مجری پروژه های فیبر نوری

اغلب، سوئیچ های شبکه به منظور انتقال اطلاعات در هر دیتا سنتری پیدا می شوند. برای سوئیچ ها اصطلاحات فنی مختلفی استفاده می شود. آیا تا بحال دقت کرده اید که سوئیچ ها با نام سوئیچ لایه دو، سه و یا چهار تعریف می شوند؟ تفاوت میان تکنولوژی های آن ها چیست؟ کدام لایه برای قرار گرفتن سوئیچ مناسب تر است؟ اجازه دهید پاسخ این سوالات را در این مقاله بررسی نمائیم.

منظور از "لایه" چیست؟

سوئیچ جهت لینک دیوایس های شبکه به یکدیگر و انتقال داده از یک پورت به پورت دیگر با توجه به اطلاعات بسته مورد استفاده قرار می گیرد. اطلاعات با مدل هفت لایه OSI به منظور حصول اطمینان از قابلیت همکاری با محصولات مختلف تطبیق داده می شود. مدل OSI یک مدل مفهمومی است که توابع ارتباطی سیستم های مخابراتی یا کامپیوتری را بدون توجه به ساختار داخلی و تکنولوژی های آنها مشخص و تعریف می کند. بنابراین سوئیچ ها با کار کردن در لایه های مختلف مدل OSI با نام سوئیچ های لایه دو، سه و چهار توصیف می شوند.

لایه های سوئیچ

سوئیچ شبکه لایه دو

لایه دوم مدل OSI با نام لایه پیوند داده یا Data Link نیز شناخته شده است. این لایه داده را بین نودهای شبکه های مجاور در داخل WAN و یا بین نودهای سگمنتهای مشابه LAN انتقال می دهد. این یک راه انتقال داده و بین نقاط مختلف شبکه و تشخیص و تصحیح خطای رخ داده در لایه فیزیکی است. سوئیچ لایه دو از مک آدرس برای ارسال داده در شبکه استفاده می کند.

سوئیچ شبکه لایه سه

این سوئیچ در لایه سوم مدل OSI شبکه های کامپیوتری کار کرده و علاوه بر قابلیتهای سوئیچ لایه دو، کار مسیریابی سریع برای انتقال لایه سه سخت افزار را نیز انجام می دهد. سوئیچ لایه سه رویکردی برای انتقال توالی داده با طول متغیر از یک منبع به یک مقصد در میان یک یا چند شبکه را ارائه می دهد. سوئچینگ لایه سه از آدرس IP برای انتقال داده در یک شبکه گسترده استفاده می کند. آدرس IP در واقع یک آدرس مجازی است که مانند کد پستی که به یک نامه رسان در پیدا کردن آدرس کمک می کند، سوئیچ را قادر می سازد مقصد را تشخیص دهد.

سوئیچ شبکه لایه چهارم

لایه چهارم لایه میانی مدل OSI با نام لایه انتقال است. این لایه سرویس های مختلف مانند پشتیبانی از جریان داده اتصالگرا، قابلیت اطمینان، کنترل جریان و مالتی پلکسینگ را شامل می شود. لایه چهار از پروتکل TCP و UDP که شامل اطلاعات شماره پورت در هدر بسته می شود استاده می نماید. این امر در مدیریت ترافیک شبکه بسیار موثر است.

کدام لایه باید استفاده شود؟

برای شبکه های کوچک سوئیچ لایه دو مناسب می باشد. با این حال در اکثر شبکه ها از ترکیب سوئیچ های لایه د و سه استفاده می شود. سوئیچ لایه سه هوشمندتر بوده و قابلیت های سوئیچ دو را نیز داراست. با این حال سوئیچ لایه دو اتصال ارزان و راحت به workgroup را فراهم کرده و سوئیچ لایه سه برای راه اندازی شبکه های سازمانی بصورت بخش بندی و کنترل شده بدون از دست رفتن پهنای باند را امکان پذیر می نماید. به همین ترتیب سوئیچ لایه چهار تمام ویژگی های سوئیچ های لایه دو و سه را داشته و قابلیتهای افزوده ی دیگری را نیز دارا می باشد. سوئیچ لایه چهار ترافیک شبکه را بصورت بهبود یافته کنترل می نماید.

با توسعه فناوری، سوئیچ های لایه های مختلف شبکه نیز بطور مداوم در حال پیشرفت می باشند. به کار بردن ترکیبی از سوئیچ های لایه های مختلف راهکار مقرون به صرفه ی برای مراکز داده می باشد. درک بهتر سوئیچینگ می تواند به شما در انتخاب بهتر کمک کند.