با توجه به دستورات مقامات، اتصال به اینترنت جهانی به این طریق قطع نخواهد شد. ارتباطات ملی در دسترس خواهند بود که به سایت‌های داخلی با سرعت بالاتر و هزینه کمتر دسترسی داشته باشیم.
در شبکه داخلی، صاحبان وب‌سایت‌ها درصورت استفاده از سرورهای داخلی شناسایی میشوند. در نتیجه، آنها مسئول اطلاعات و خدماتی که ارائه می‌دهند، میشوند و موظف به رعایت قوانین داخلی خواهند بود. همچنین شرکت‌ها می‌بایست از دیتا سنترهای داخلی استفاده کنند و آدرس آی‌پی خود را ثبت کنند.
بعضی از افراد موافق این طرح هستند و اعتقاد دارند در صورت انقطاع از اینترنت جهانی، می‌توان از این زیرساخت برای استفاده از پیام‌رسان‌ها و وب‌سایت‌های داخلی استفاده نمود. این اتفاق در ماه آبان ۹۸ به وقوع پیوست و در آن زمان به اینترنت جهانی دسترسی نداشتیم، در حالی‌که سرورهای داخلی کار می‌کردند.
این موضوع نگرانی‌های زیادی را ایجاد کرده و باعث مخالفت و واکنش‌های قوی از جانب افراد شده است. این افراد اعتقاد دارند که این تدابیر منجر به محدودیت‌های بیشتر در فضای مجازی خواهد شد.
در برخی از کشورها، اینترنت ملی با شکل‌های مختلفی در حالت عمومی وجود دارد. اما در کشورهای دیگر، دسترسی به اینترنت به مردم محدود شده و ممکن است تنها برای دولت یا سازمان‌های خاص در دسترس باشد. برخی دولت‌ها شبکه‌های اینترانت ملی برای ارتباط داخلی میان سازمان‌ها ایجاد کرده‌اند.
به عنوان مثال، اسکاتلند با ایجاد شبکه گلو Glow به دانشجویان و دانش‌آموزان امکان دسترسی به اطلاعات را فراهم کرده است. در کشورهای دیگر نیز مانند چین، کوبا، کره شمالی و روسیه، شبکه‌های ملی اطلاعات (اینترانت) در دسترس هستند.
منبع خبر
