فاطر رسا نور طراح و مجری پروژه های فیبر نوری

احتمالاً تا کنون بارها از سیستم‌های مختلف PBX (Private Branch Exchange) بدون داشتن اطلاعاتی در مورد آن استفاده کرده‌اید، سهمیه ا‌ی که معمولاً در محیط کاری هنگام برقراری تماس با شرکت‌ها و سازمان‌های مختلف بدون آنکه خط جداگانه ای تهیه شود به شما اختصاص داده شده است.

PBXها در مبحث تلفن سانترال کاربرد دارند و به جای این‌که برای هر کاربر خط تلفن (سرشماره) جداگانه تهیه شود و به راحتی ارتباطات داخلی مختلفی را در سازمان راه‌اندازی کرد. با شماره‌گیری ۲ یا چند رقمی بر روی تلفن‌های داخلی، امکان برقراری ارتباط با داخلی‌های دیگر وجود دارد که البته این ارتباطات داخلی به صورت رایگان است و هزینه‌ها تنها برای ارتباطات از طریق خطوط شهری محاسبه می‌شود.

احتمالاً در فیلم‌ها و مستند‌های قدیمی داخلی و خارجی، تصویری از یک فردی که در اتاقی پر از سیم‌ها و تلفن‌ها قرار دارد و مسئول اتصال تماس‌های مختلف با یکدیگر است را دیده‌اید.

PBX در نوع قدیمی‌تری به نام "سوئیچ برد" نیز شناخته می‌شد که برای ارتباطات به یک فرد خارجی نیاز داشت. این عملی که با عنوان عملکرد اپراتوری شناخته می‌شد، امروزه با استفاده از سیستم‌های PBX انجام می‌شود و با پیشرفت تکنولوژی، روش‌های مختلفی برای انجام آن وجود دارد.

با گسترش ارتباطات، امکان پاسخگویی به نیازهای متنوع سازمان‌ها برای ارتباطات داخلی و خارجی با خطوط شهری توسط یک اپراتور به مراتب دشوارتر شد. به همین دلیل، تکنولوژی‌های پیشرفته‌تری برای ساخت سیستم‌های PBX به کار گرفته شده‌اند.

اجزا و ساختار PBX

به طور خلاصه PBX از نرم‌افزارها یا تجهیزات سخت‌افزاری تشکیل شده است که به خطوط تلفن شهری ارائه شده توسط مخابرات (PSTN) متصل می‌شوند.

برای درک بهتر از PBX، باید بدانید که این دستگاه‌ها از اجزا فیزیکی مختلفی تشکیل شده‌اند، شامل باکس یا کابینت برای مؤلفه‌های داخلی و اجزا مختلف دیگر، برد مرکزی برای ایجاد ارتباطات ورودی و خروجی، سخت‌افزارهای مورد نیاز برای اتصال به خطوط شهری، وسایل ارتباطی مانند تلفن‌های رومیزی، دستگاه‌های فکس و کارت‌خوان و تأمین‌کننده برق.

هدف اساسی PBXها، فراهم کردن پوشش تلفنی برای تجهیزات مخابراتی مانند تلفن‌های سانترال، دستگاه‌های فکس، کارتخوان و سایر وسایل که به عنوان نقطه‌های ارتباطی نهایی در یک سازمان استفاده می‌شوند، است.

برای تعیین تعداد خطوط داخلی، باید به ظرفیت‌ها و نیازهای سازمان توجه کرد و در مورد تعداد خطوط شهری در PBX، باید به میزان تعاملات مشتریان با سازمان و اهمیت از دست دادن تماس‌های مشتریان توجه داشت.

در نتیجه، کسب‌وکارهای خدماتی و شرکت‌های تولیدی بزرگ معمولاً تعداد خطوط شهری بیشتری را برای پاسخگویی به نیازهای مشتریان خود در نظر می‌گیرند.

مزایا و معایب PBX

سیستم PBX به نسبت به سیستم‌های تلفن قدیمی ساده کارآمدتر است و نیاز به کابل کشی خطوط تلفن را برطرف می‌کند. اما این سیستم نیز معایبی دارد، از جمله کارایی پایین اپراتورهای انسانی، زمان انتظار طولانی برای تماس‌ها، عدم وجود قابلیت‌ها یا ویژگی‌های خاص و همچنین کاملاً وابسته به تلفن‌های ثابت است.

نگاهی بر انواع تلفن های سانترال

سیستم های PBX با استفاده از VoIP (Voice Over Internet Protocol) ، خطوط تلفن آنالوگ و یا خطوط تلفن دیجیتال امواج صوتی را جابجا می کنند.

در نتیجه دو دسته کلی از گوشی‌های تلفن را می‌توان بر روی مراکز تلفن سانترال نصب و راه اندازی کرد:

گوشیهای تلفن معمولی (آنالوگ):

اینگونه از سیستم ها، قدیمی ترین نوع از سیستم های سانترال تحت شبکه هستند. این سیستم ها از طریق خطوط تلفن قدیمیPOTS به PSTN شبکه تلفنی عمومی متصل می شوند. آنها از بسیاری از ویژگی های مدرن مانند خدمات چند رسانه ای، تبدیل Voicemail به Email، و قابلیت دورکاری بهره مند نیستند. گر کسب و کار شما در حال توسعه باشد، ممکن است نیاز به اضافه کردن نجهیزات های جدید و سیم های تلفن برای حمایت از کارکنان جدید داشته باشید که هزینه بر است.

تلفن تحت شبکه ویپ (VOIP)

تلفن ویپ (VOIP) یا IP PBX، نسخه ای جدیدتر از این سیستم های ارتباطی است که عملکرد مشابهی با یک PBX سنتی دارد اما ویژگی های بسیاری را نیز به کسب و کار شما اضافه می کند و گزینه ای مقرون به صرفه تر است. این سیستم ها به جای استفاده از خطوط تلفن سنتی، از طریق اینترنت ارتباط تلفنی را با تمام نقاط دنیا فراهم مینماید.

شما همچنین به ویژگی های ارتباطی خاصی مانند استفاده از دستگاه های مختلف، کنفرانس های ویدئویی و Instant Messaging دسترسی خواهید داشت که سیستم های آنالوگ قادر به پیاده سازی آن نیستند. از دیگر مزایای مهم تلفن VOIP این است که به شما امکان می دهد تا خارج از مکان اصلی شرکت به امکانات سیستم دسترسی داشته باشید.