فاطر رسا نور طراح و مجری پروژه های فیبر نوری

مبدل فیبر نوری ابزاری است که می تواند دو مدیای متفاوت را به هم وصل کند. یعنی کابل مسی را به فیبر، یا کابل single-mode را به multi-mode متصل کند. این دستگاه به خصوص در FTTH بسیار استفاده می شود چرا که نسبت به کارکرد خود بسیار مقرون به صرفه است. اگرچه مبدل فیبر بر اساس پارامترهای مختلف مانند نرخ داده ها، رابط ها، آپشن های انرژی و SNMP در انواع مختلف عرضه می شوند ولی هدف و کار کرد آنها در شبکه یکسان است. معمولاً از مبدل ها به دو صورت استفاده می شود. یکی برای گسترش شبکه فیبر نوری از طریق اتصال آن به شبکه کابلی به صورت جفت و دیگری برای تبدیل دو کابل متفاوت به صورت تکی. در این مقاله اتصال مبدل ها را بررسی می کنیم.

انواع رابط های مبدل فیبر

قبل از اتصال مبدل های فیبر نوری، رابط های آنها باید شناسایی گردد. تصویر زیر پر استفاده ترین کانکتورهایی را نشان می دهد که در مبدل ها استفاده می گردد. کانکتور ST برای کابل های فیبر نوری طراحی شده است و دارای سیستم قفل بایونت است. کانکتور SC و LC از پر کاربردترین کانکتورهای کوچک فیبر نوری است. کانکتور MT-RJ یکی از انواع کانکتورهای RJ-style است که دارای بدنه molded body است. کانکتور RJ45 برای کابل های مسی طراحی شده است و در اکثر ابزارهایی که باید به اترنت وصل بشود استفاده می گردد. تمام رابط های مبدل فیبر نوری که به آن اشاره کردیم به صورت مستقیم می تواند با پچ کورد فیبر نوری به ابزار متصل گردند. ولی در ترنسیور های SFP، ‏SFP+‎ و XFP برای اتصال مبدل به شبکه دو شیوه وجود دارد.

اتصال مبدل فیبر نوری به شبکه

یکی از مهمترین نکات در زمینه مبدل فیبر نوری استفاده از آنها به صورت جفت است. یعنی برای انتقال و تبدیل یک سیگنال باید دو مبدل فیبر به هم متصل گردد.

تصویر بالا یکی از کارکردهای مبدل فیبر را نشان می دهد. اگر بخواهیم رابط های فیبر نوری LC/ST/SC/MT-RJ را به مبدل وصل کنیم، باید رابط های هر دو مبدل که کانکتورهای آنها با هم انطباق دارند را به صورت مستقیم با پچکورد به هم متصل کرد. پورت RJ45 هر کدام از مبدل ها با هاب 10/100Base-TX و کامپیوتر سرور به صورت مجزا به هم متصل می گردند. نکته مهم این است که هر دو مبدل باید به برق متصل باشند.

در مورد مبدل هایی که ترنسیور های ‏SFP/SFP+‎ یا XFP دارند، ارتباط بین دو مبدل نسبت به مدل های دیگر کمی متفاوت است و دو ترنسیور نوری لازم دارد. ابتدا این دو ترنسیور نوری جدید را به پورت وصل می کنید و بعد مبدل ها به وسیله پورت های این دو ترنسیور به یکدیگر متصل می گردند. اگر پورت سرعت 10G را پشتیبانی کند و فاصله دو ترنسیور بین مبدل ها کمتر از 100 متر باشد، آنگاه می توان از SFP، SFP+ AOC استفاده کرد.

متد اتصالات مبدل هایی که در بالا به آنها اشاره کردیم بسیار پایه ای و پیش پا افتاده بودند. از آنجایی که مبدل های فیبر نوری متنوعی وجود دارد و ساختار هر کدام با یکدیگر متفاوت است، استفاده از هر کدام بستگی به هدف و نیاز پروژه دارد.