فاطر رسا نور طراح و مجری پروژه های فیبر نوری

با توسعه فناوری ارتباطات نوری، مردم در حال ورود به عصر جدیدی از تبادل اطلاعات می باشند. به منظور غلبه بر محدودیت نرخ داده ها در سیستم ارتباطی سنتی، فناوری WDM و OTDM معمولا برای افزایش پهنای باند فیبر نوری مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، مهم نیست که نوع فناوری که برای ساخت شبکه فیبر نوری استفاده شد است چیست، تکنولوژی مالتی پلکسر Add-Drop فیبرنوری (OADM) در سیستم، مورد نیاز است. این باعث می شود شبکه فیبر نوری قابل انعطاف تر، اختیاری، واضح و روشن شود. OADM در حال حاضر یک جزء کلیدی از تمام شبکه های نوری به منظور افزایش قابلیت اطمینان شبکه و بهره وری می باشد. در این مقاله به معرفی مختصری در مورد دانش مقدماتی OADM می پردازیم.

تعریف OADM

مالتی پلکسر Add-Drop فیبرنوری یا OADM چیست؟ با بیان مشخص، OADM دستگاهی می باشد که در سیستم های مالتی پلکس تقسیم طول موج برای تسهیم و مسیریابی کانال های مختلف نور داخل یا خارج از یک فیبر سینگل مود، مورد استفاده قرار می گیرد. Add اشاره به قابلیت دستگاه برای اضافه کردن یک یا چند کانال طول موج جدید به یک سیگنال WDM با چند طول موج داشته و در مقابل، "drop" اشاره به توانایی برای از بین بردن یک یا چند کانال و عبور آن سیگنال در مسیر شبکه دیگر دارد.

OADM دارای سه بخش اصلی سنتی دی مالتی پلکسر نوری، مالتی پلکسر نوری و یک روش پیکر بندی دوباره بین دی مالتی پلکسر و مالتی پلکسر می باشد. قابلیت دی مالتی پلکسر جدا کردن طول موج از یک فیبر ورودی و ارسال بر روی پورت های مختلف می باشد. مالتی پلکسر، کانال طول موج که از پورت دی مالتی پلکسر آمده را با خروجی سایر پورت های اضافه شده بر روی یک فیبر خروجی، مالتی پلکس می نماید. پیکر بندی دوباره می تواند توسط یک پچ پنل فیبر یا با سوئیچ های نوری که طول موج را به مولتی پلکسر یا به پورت Drop هدایت می کند، عملی شود.

اصول عملکرد OADM

سیگنال WDM شامل کانال طول موج های متعدد می باشد. هنگامی که این طول موج به ورودی اصلی OADM وارد می شود آنها را می توان با توجه به الزامات کاربردها برای ورود به پورت خروجی Drop انتخاب نمود. به طور متناظر پورت های اضافه شده ورودی کانال طول موج مورد نیاز را تأمین می کند. و آن طول موجهای بی ارتباط به طور مستقیم از طریق OADM عبور خواهد کرد و پس از آن با طول موج اضافه شده مالتی پلکس می شود و از خروجی اصلی با هم خارج می شوند.

انواع OADM

OADM ثابت و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، دو نوع متداول مورد استفاده OADM می باشند. OADM ثابت برای Add و Drop سیگنال های داده بر روی کانال های WDM اختصاصی استفاده می شود و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، به صورت الکترونیکی کانال و انتخاب مسیر یابی از طریق شبکه های نوری را تغییر می دهد. OADM ثابت یا FOADM دارای ساختار سنتی OADM است. با استفاده از یک فیلتر طول موج dropping و یک مولتی پلکسر برای add کردن یک کانال جدید در همان طول موج انتخاب می کند. برعکس FOADM، OADM با قابلیت تنظیم مجدد یا ROADM یک نوع دینامیک می باشد که توانایی سوئیچ ترافیک از راه دور سیستم WDM در لایه طول موج را دارا می باشد. این نوع، انعطاف پذیری در تغییر مسیر جریان نوری، فراهم می کند و وقفه در سرویس دهی را به حداقل می رساند و توانایی تطبیق و یا ارتقاء شبکه های نوری فناوری های مختلف WDM را فراهم می کند.

OADM یک عنصر مهم از یک شبکه فیبر نوری است. می توان آن را برای هر دو هسته اصلی شبکه در مسافت های طولانی و یا شبکه های مترو کوتاه مستقر نمود و استفاده کرد. OADM ثابت و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، دو نوع معمول مورد استفاد آن است. روند آینده در ارتباطات فیبر نوری، توسعه بیشتر OADM می باشد.